Samen groeien en bloeien: een nieuw ouder-kind paradigma
Elk kind is prachtig en heeft een bepaalde zielen-taak op deze wereld. Elk kind maakt op zijn unieke manier een wezenlijk verschil en verdient gehoord en gezien te worden, met begrip en vanuit liefdevol respect. We kunnen de wil van het kind niet altijd volgen of invullen, maar we kunnen er wel naar luisteren. Echt luisteren, vanuit een open en neutrale houding met eerbied voor ieders mening, zonder hierover te oordelen of het kind te gaan invullen. Wij kunnen zoveel van hen leren. Laat ons samen groeien en bloeien en een nieuw ouder-kind paradigma ontstaan.
Een veilig baken
Veiligheid is hierbij een belangrijke schakel. Wanneer we kinderen duidelijkheid en vertrouwen kunnen schenken, voelen ze zich rustig en veilig. Creëer dus steeds een warme, liefdevolle en verbonden sfeer, zodat jouw kind zich kan openen. Voor hen is reeds alles helder en klaar. Wanneer we onze overtuigingen en denkideeën naast ons kunnen neerleggen, en ons hoofd vol gedachten op de achterbank kunnen plaatsen, komt er ruimte om te luisteren vanuit het hart. Wordt er ruimte gemaakt om echt in ontmoeting te gaan met elkaar en durven kinderen zichzelf stapje voor stapje te tonen. Kinderen zijn hier heel gevoelig voor. Ze pikken direct op wanneer je er echt bent, of maar half aanwezig. Dit beïnvloedt het gedrag van het kind.
Start bij jezelf
We kunnen dus zelf heel veel doen om kinderen een ‘ andere ‘ omgeving te bieden wanneer we starten bij ons zelf. Wanneer we maar de moed vinden om eerlijk naar onszelf te gaan kijken. Om onszelf echt te leren zien naar wie we zijn en met onszelf in ontmoeting durven gaan. Niet vanuit ons hoofd maar vanuit ons hart. Niet vanuit ons persoonlijkheid, maar vanuit ons eigen pure ‘zijn’. Dan pas kunnen we onze kinderen ontmoeten. Ben je zelf gezond emotioneel volwassen kunnen worden? Of beleef je het leven vanuit je gewonde kindstukken? We kunnen niet verwachten van onze kinderen dat ze verantwoordelijkheid nemen voor hun gedrag als we dit zelf niet kunnen. Het is aan ons om hierin een voorbeeld voor hen te zijn zodat ze dit kunnen leren. Ga desnoods hiervoor bij een ervaren therapeut.
Waardevolle spiegels
Elk kind brengt iets waardevols in je leven, ook op momenten dat je dit zelf niet zo positief ervaart. Ze helpen je groeien door je te spiegelen wat reeds in je eigen innerlijk kind aanwezig is. Wat er leeft, onderdrukte pijnen of trauma’s die je niet verwerkt hebt, maar ook de zaadjes van je eigen droom of passie die je reeds in je draagt. De kinderen tonen via hun gedrag wat er bij jou nog niet is opgelost, omdat ze je zo onvoorwaardelijk liefhebben. Ook al lijkt hun gedrag soms heel negatief, er zit steeds een goede bedoeling achter wat ze je tonen. Ze doen het onbewust. Dat is ook de reden waarom ze niet kunnen antwoorden op je vraag: “ Waarom doe je dat nu? “
Present Child Methode
Hoe fout het ook kan lopen, ze nodigen je enkel uit om naar jezelf te gaan kijken, en helpen ons zo elke dag opnieuw een stapje vooruit in de verwezenlijking van de beste versie van onszelf. Kijk dus niet naar het gedrag van je kind, maar leer begrijpen wat het kind ons te vertellen heeft. Er is steeds een reden waarom en kind doet wat het doet. Kijk achter het gedrag van een kind om deze reden te ontdekken en nodig jezelf uit om samen te groeien tot je wie je echt bent. Je doet vast een verrassende ontdekking! Een goede methode hiervoor is de Present Child Methode.
Gelijkwaardigheid
Elk kind is van onschatbare waarde. Dit kunnen we pas zien als we maar bereid zijn om van onze volwassen troon af te stappen en echt naar hen te luisteren, hen echt te horen en te zien voor wie ze zijn, vanuit gelijkheid. Want dat zijn we ook. Vanuit eenzelfde waarde met elkaar omgaan. Vanop eenzelfde hoogte. Kniel jij je wel eens voor een kind om te communiceren vanop gelijke hoogte? Uiteraard zijn afspraken, structuur en grenzen belangrijk. Deze zorgen samen voor duidelijkheid, wat een veilig en ordelijk gevoel heeft. Maar geef onze kinderen ook een stem, want ze dragen heel wat wijsheid in zich. Durf te vertrouwen op hun intuïtie , die heel erg verbonden is met het leven. En vooral geef hen WAARDE, waarde in wie ze zijn. Hun brein is nog volop in ontwikkeling, maar de wijsheden die ze in zich dragen zijn oneindig en onmetelijk.
Straffen en belonen = voorwaardelijkheid
‘We doen zo hard ons best dat we bijna doodgaan, maar de volwassene is soms zo streng voor ons! En nog worden we gestraft.’ Kinderen lopen op de toppen van hun tenen deze hoge voorwaarden te kunnen invullen. 1 misstap, 1 spontane beweging, en de vraag tot verklaring ‘ waarom doe je dit? ‘ komt om de hoek. Het kind zelf weet het helemaal niet eens, toch moet het zich verantwoorden. Het was gewoon een spontane gevoelsmatige bewegingsimpuls van het lichaam, niks meer. We kunnen onszelf en onze kinderen blijven in een dwangbuis duwen zodat iedereen braaf en volgzaam is. Niemand nog spontaan durft zichzelf te zijn en hen er dan op afkeuren dat ze zo verlegen niet hoeven te doen , of hun buitensporig gedrag berispen op momenten dat hun innerlijk vulkaantje even gaat borrelen of spuwen na het ervaren van momenten van onrecht en onbegrip. Maar wat doen we meestal? Want, wees eerlijk, een kind straffen omdat het zijn spontane zelf is?
Vanuit geweldloze communicatie kinderen motiveren
We willen dat onze kinderen gehoorzamen en onze wil invullen. Maar is het nog ok dat een kind zich enkel ‘gedraagt’ uit voorwaarde om niet gestraft te worden of een beloning te krijgen? Waar is hun intrinsieke motivatie dan nog te vinden? Dit gaat uit van pure voorwaardelijkheid. Wanneer we kinderen kunnen motiveren en vanuit een positieve of geweldloze communicatie hun motivatie kunnen aanwakkeren, zal het effect veel duurzamer zijn. Met de focus op het benoemen van positieve eigenschappen die wel wat groei kunnen gebruiken, in plaats van het negatieve afkeurend in het rond te zwaaien. Denk hierbij ook aan het gevoel van vernedering en minderwaardigheid dat dit bij een kind kan oproepen, wanneer je het straft in bv. het bijzijn van een groep vriendjes. Het kind blijft achter met een gevoel van ‘ik voldoe niet ‘. Dan kunnen we ook even stilstaan bij de vraag wanneer een kind voor jou voldoet?
Mag het kind nog spontaan zichzelf zijn?
We vragen onze kinderen om begrip, om geduldig te zijn, om ons verwachtingen en verlangens in te vullen. Maar kunnen we eerlijk naar onszelf kijken en zeggen dat wij dit als volwassene kunnen? Kan jij zelf wat je verwacht van een onschuldig opgroeiend kind? Een kind dat nog aan het leren is door de wereld te ontdekken. Dat fouten nodig heeft om zichzelf te kunnen bijstellen en groeien. Sta hier even bij stil, bij je eigen verwachtingen en kom in verzachting in omgang met het kind.
Vertrouwen in onszelf en de wereld
Een kind hoeft niet uit te leggen, te verantwoorden of te vertellen waarom het doet wat het doet. Dat kan het ook niet. Er bestaan verschillende vormen van taal. En spreken is meestal niet de eerste taal van een kind. Wanneer kinderen hun lichaam en geest terug in balans kunnen brengen, lossen vele gedrags ‘uitingen’ als vanzelf op. Dit kan prima met lichaamsgerichte transformatieve technieken waarbij het kind helemaal niet hoeft uit te leggen waarom het doet wat het doet. Als ik jou vraag of jij weet waarom je doet wat je doet, heb jij hier dan een helder antwoord op?
Zie welke hoge verwachting hiermee gepaard gaat, omdat ons denken het allemaal zo graag wilt begrijpen. Omdat we het kind zelf en ook het kind in onszelf vaak niet naar waarde schatten en het vertrouwen ontbreekt. Dus houden we het gevoel van veilig zijn met ons hoofd goed bij elkaar door plannen te maken, controle te houden en voor alles een reden of verantwoording te verwachten. Wanneer we dit vertrouwen in onszelf, onze medemens en de wereld kunnen vinden, kunnen we in overgave leven. De stroom van het leven zelf gaan accepteren en volgen en de plannen in ons hoofd gemakkelijker laten varen. Dan ontstaat er creativiteit, spontaniteit, verbondenheid.
Laat elk wezen in zijn eigen ritme en waarheid leven
Hoe mooi zou het zijn als elk uniek wezen in zijn/haar eigen ritme en waarheid kan leven. Er vertrouwen is. Vertrouwen in het leven zelf, dat alles mag zijn zoals het komt. En daar iets uit kunnen leren. We hoeven onze kinderen niet te vullen met kennis en hun hoofd vol te proppen in een ruimte tussen 4 muren, afgesloten van de natuur. Laten we hen VOEDEN, ondersteunen in wie ze ‘zijn’. Met kennis, ervaringen, ontdekkingen, beweging, speelsheid, creativiteit, ruimte, licht en liefde. Kortom hen voeden op alle lagen van hun bestaan met wat hen boeit en blij maakt. Hun eigen wijsheid naar boven brengen door hen ruimte, tijd en vertrouwen te geven. En dit alles met ons hoofd op de achterbank zetten en ons hart aan het stuur.
De perfecte illusie
Onze kinderen hoeven niet perfect te zijn en allen een kopie van elkaar. Want een kopie is immers nooit zo mooi als een waar en authentiek origineel. Aanvaarding dat we allen anders en uniek zijn en toch perfect samen met elkaar kunnen functioneren helpt ons elkander beter te begrijpen. Jij bestaat al, waarom zou je een kopie van jezelf willen creëren?
Stoppen met flink ons best doen
Het woord ‘flink’ draagt een zware lading met zich mee. Toch vele volwassenen vragen of verlangen dit nog steeds van onze kinderen. Probeer jij maar eens even heel flink je best te doen om een voorwerp te nemen waar je net niet bij kan. Je rekt je uit en gaat uiteindelijk met je lichaam uit balans. Zo gaat dit ook bij onze kinderen. Door te verwachten dat ze zich flink gedragen laten we hen op de toppen van hun tenen lopen. Uiteindelijk verliezen ze hun balans. Sommigen vallen, anderen blijven wankel staan. Elk zoeken ze hun eigen manier om hun behoefte naar liefde, geluk en waardering tot uiting te brengen. Net zoals elk mens. Op welke manier zich dit ook uit. Onze school opleiding of goede punten vertellen echter niks over onze waarde of wie we zijn als mens. Laat kinderen gewoon met volle voet door het leven lopen, maar zorg dat ze zich veilig, gesteund en in evenwicht kunnen voelen.
Luisteren vanuit het hart: een nieuw ouder-kind paradigma
- Ga in ontmoeting met jezelf, zodat je de kinderen om je heen echt kan ontmoeten, zodat we elkaar kunnen ontmoeten.
- Geef kinderen een kans en de ruimte om zichzelf te mogen zijn, en laat hen deelnemen.
- Creëer samen met elkaar vanuit gelijke waarde.
- Samen groeien, samen bloeien.
Moge de liefde die we in onze harten dragen een bron van inspiratie zijn! Geef kinderen een stukje van je tijd, dan geef je ze een stukje van je hart.
Naomi D’hondt
https://www.ont-moetjekind.com/
Abonneer je NU op een PURE CHILD jaarabonnement en ontvang 5 prachtige PRINT edities in kleur in je brievenbus of bij een ONLINE abonnement, toegang tot alle PURE CHILD magazines tot nu toe + de 5 edities van dit jaar.
