Ode aan de kinderen

Ik zie de kinderen als onze grote voorbeelden; ze staan ego-loos in het leven, zijn authentiek  en vooral aanwezig in het nu. Wat kunnen wij, als volwassenen die al jaren in de ‘poppenkast’ meedraaien in onze vaak vastgeroeste rollen, veel van hen leren. Vaak brengen kinderen een boodschap. Eigenlijk is het vooral afleren van veel dingen die voor ons normaal waren geworden en waar we zo lang niet meer bewust van waren.

Zo binnen zo buiten

Vanaf geboorte worden kinderen al snel aangeleerd zich te conformeren aan hun omgeving. De ouders, beïnvloed door hun voorouders en de maatschappij, stellen de regels op en bepalen hoe je je hoort te gedragen, net zoals dit ook bij hen in hun jonge jaren gebeurde. Dit heeft voor een bijzonder wereldtoneel gezorgd. Zo binnen zo buiten…

Het pure kind wat in deze wereld terecht is gekomen moet meedraaien in deze poppenkast. Dit zorgt ervoor dat hij of zij zich gaat aanpassen, of zich juist gaat verzetten. Dit laatste kan tot gevolg hebben dat het kind als probleemkind gelabeld  wordt. In feite fungeren deze kinderen als een spiegel voor de wereld om hen heen. Zij brengen vaak uitvergroot, aspecten in beeld die nog niet voldoende zijn doorzien. Hoe meer we bereid zijn naar onszelf te kijken en te doorzien wat zij ons spiegelen en daar verantwoording voor nemen, hoe meer het kind kan ontspannen en zijn pure Zelf kan blijven. Laat kinderen op hun eigen manier gelukkig zijn; welke betere manier zullen ze ooit vinden?                                                           

Kinderen zijn onze zielsgenoten

Steeds meer volwassenen beseffen dat vader of moeder zijn een tijdelijke rol is en leren te kijken naar hun kinderen als zielsgenoten. Het kleine lichaam van het kind wordt bewoond door een medeziel. Wetende dat het besluit om samen naar de Aarde te komen genomen is voordat beiden incarneerden in deze rollen.                         Wanneer we weer ten diepst beseffen dat we een ziel zijn met een menselijke ervaring, kijken we met andere ogen naar onze kinderen. Kinderen voelen wanneer er op zielsniveau  contact met hen wordt gemaakt. Zo ervaren ze echte verbinding in plaats van uit een rollenspel, en voelen ze zich gekend voor wie ze zijn. Zo wordt het ouderschap ervaren vanuit een geheel ander perspectief. Er hoeft niets te worden veranderd of verbeterd aan hun natuurlijke staat van Zijn.

Vanuit deze basis van eenheidsverbinding geeft dit een totaal andere wisselwerking tussen volwassenen en kinderen. Dit brengt hun en ook ons ware potentieel aan het licht. Zij hoeven niet te passen in een keurslijf van verwachtingen, maar mogen net als wijzelf ten volle genieten van het rondje mens-zijn op Aarde. Ook dit werkt zo binnen zo buiten en zorgt voor de manifestatie van de Nieuwe Wereld.

Onze authentieke staat zijn

Als we bereid zijn écht naar de kinderen te kijken en luisteren kunnen we zo veel van hen opsteken. We her-inneren door hen steeds meer onze authentieke staat van Zijn. Wat zij vooral nodig hebben is dat ze zich Zelf mogen blijven. We helpen hen het meest door hen serieus te nemen en hen het gevoel te geven dat ze helemaal goed zijn zoals ze zijn. Dat lukt ons het meest als we zelf ook onszelf mogen zijn.  Zo blijven we ten volle met hen in verbinding en blijven zij het meest gecentreerd in zichzelf, wat zorgt voor een blij, sprankelend, levenslustig en gezond kind.

Dank aan alle wijze kinderen

Zoveel dank aan alle pure, prachtige en wijze kinderen die ik mocht ontmoeten. Ik voel me bevoorrecht in mijn praktijk met hen te mogen ‘werken’. De ene keer life, de andere keer op afstand via de ouders, waar zij telepathisch hun glasheldere boodschappen doorgeven. Al deze sessies zijn iedere keer weer even ontroerend, leerzaam en waardevol. 

Zo had de zevenjarige Finn een mooie boodschap voor zijn moeder. ‘Mama, leren is helemaal niet belangrijk, het belangrijkste is dat je écht leeft!’ Als ouders proberen wij de kinderen over het leven te leren, terwijl de kinderen vooral aan ons leren wat het leven werkelijk inhoudt.

Mijn nicht Lieke werkt met jonge kinderen waarbij ze zich als een vis in het water voelt. Laatst werd in haar peutergroep gevraagd aan de kinderen wat ze later graag zouden willen worden, waarbij één kindje meteen enthousiast riep… ‘Mezelf!’

Ode aan alle kinderen. Jullie wijzen ons de weg terug naar ons Zelf vanuit de lichtheid en liefde die jullie Zijn.

Mooi, puur kind, Jij Bent het Licht van de Wereld.

MARIEKE

Marieke Meulenberg

• Kindercoach en ‘De Helende Reis in de praktijk’ en  ‘De Stem van het Zelf’.
• www.dehelendereisindepraktijk.nl
• Auteur van ‘de Helende Reis in de praktijk’ en  ‘de Stem van het Zelf’.