Bewuste ouder aan het woord

Van controlerend naar vertrouwend.
De kracht van het loslaten als noodzakelijk ingrediënt voor een succesvol pubergezin – Een Bewuste ouder aan het woord:

‘Mama, waarom laat je die thuiskomtijden niet los?’, verzucht onze zoon van 17 jaar. ‘Iédereen mag het zelf weten, waarom ik niet? Je kunt me heus vertrouwen. Laatst kwam ik ook wel een keer eerder thuis omdat het toen niet meer gezellig was.’ Menig ouder van een puber zal zich dit soort gesprekjes voor ogen kunnen halen. De strekking ervan is dat iedereen meer mag dan je kind en hij vindt dat hem tekortgedaan wordt. Terecht? Dikke onzin? Of zit er toch wat in?

Heb je jezelf wel eens afgevraagd waarom je regels stelt? Hoe kan het dat in het ene gezin pubers in contact zijn met hun ouders en in het andere gezin overal tegenin gaan? Wil jij ook als bewuste ouder een succesvol pubergezin? Kortom: hoe word je een betekenisvolle en inspirerende ouder waar je puber ontzag voor heeft en mee in verbinding staat?

Intuïtie

Toen onze kinderen jong waren, huilden ze veel. Het zijn twee gevoelige jongens en met name onze jongste, die nu inmiddels 16 is, was een huilbaby de eerste anderhalf jaar van zijn leven. Ik herinner me nog goed de adviezen van het consultatiebureau of mijn (schoon)ouders: ‘gewoon een half uur laten huilen, hij valt vanzelf wel in slaap’. Dit is dan ook wat we keurig bij onze oudste zoon uitgeprobeerd hebben. Alleen had het tot resultaat dat we met de matras in de woonkamer op de grond belandden doordat het huilen minstens anderhalf uur aanhield en wij, doordat we de slaap niet konden vatten, uitgeput aan de dag begonnen.

Bij de jongste wist ik: ’Nu gaan we het anders doen. Ik ga luisteren naar mijn intuïtie en vertrouw op mijn eigen moedergevoel.’ Dit had tot gevolg dat we hem altijd bij ons in bed hadden liggen en zijn huilen en buikpijn serieus namen. Met behulp van alternatieve geneeswijzen als bioresonantie, voetzoolreflex-therapie en een natuurgeneeskundig arts hebben we zijn verteringsproblemen en voedselintoleranties uiteindelijk kunnen helen. Het was een lange en vermoeiende weg waarin ik leerde mijn eigen autoriteit op te pakken en deze niet in handen van huis- of kinderartsen te leggen.

Persoonlijke ontwikkeling

In deze periode kwamen we ook in contact met een healer. Hij vertelde ons dat de allergieën, stress en onrust bij onze kinderen een spiegel naar onszelf waren. Hij vroeg ons wat we zelf nog mochten helen en ‘verteren’ vanuit onze eigen jeugd. In de jaren die volgden, kwamen we in een proces waarin we onze eigen angsten, boosheid en onmacht onder ogen gingen zien.

Emoties die verstopt zaten, kwamen naar buiten en wilden het licht zien. Door dit proces, knapten onze kinderen ook op. Dat wat wij los konden laten, hoefden zij niet meer te dragen.

Een voorbeeld:
In het gezin waarin ik ben opgegroeid was het belangrijk dat er een ‘lieve vrede’ was. Emoties, en met name boosheid, werden niet geuit. Dus… wat zei ik bij onze eigen kinderen als ze huilden of boos waren? ‘Rustig maar, stil maar. Het gaat zo over. Stil maar.’ Ik leerde dat onze kinderen het nodig hadden om erkent te worden in hun gevoelens. Dus vanaf dat ze ongeveer 3 jaar waren, zei ik: ‘Toe maar, huil maar, wees maar boos’.

Wanneer ze gefrustreerd of overprikkeld uit school kwamen, nam ik ze op schoot. Ik vertelde ze dat het ook veel was wat ze allemaal moesten leren en doen en dat het oké was om boos en moe te zijn.
In mijn relatie met m’n man veranderde ook het een en ander. Kwetsbaar durven zijn en je emoties durven uiten werd daarbinnen ook een thema. Met vallen en opstaan zijn we dit aangegaan. Door onze eigen angsten onder ogen te zien, te accepteren en probleemdenken te transformeren veranderde ons huwelijk in een huwelijk waarin integriteit, verbinding en autonomie centraal staan.

Je puber begrijpen

Je kunt je puber pas echt begrijpen wanneer je zelf weet hoe je in elkaar zit. Het is hierbij vaak nodig dat je onafhankelijke hulp van derden zoekt die jouw blinde vlek en onbewuste processen zichtbaar kunnen maken. 90% van je gedrag en prestaties wordt immers aangestuurd vanuit je onbewuste mind. Je pubers, zijn net als de onze, een spiegel naar jezelf. Jij bent ‘het plafond’ en alles wat je onder je ziet, is een reflectie van jezelf. Ik herken in onze pubers de behoefte aan onafhankelijkheid en vrijheid. Hier ben ik zelf met 17 jaar voor uit huis gegaan. Ik herken de pijn wanneer ze fel en veroordelend reageren op een ander. Zelf heb ik dit ook gedaan. Met name bij onze oudste zoon kan ik nog wel eens flink botsen. Ik schiet dan zelf ook in een felle reactie doordat ik zijn veroordeling of pittige opmerking persoonlijk maak. Waar het om gaat is dat ik hier oordeelloos en mild mee omga. Dat het er mag zijn.

Ontwikkelingstaken

Wat pubers nodig hebben, zijn bewuste ouders die open en echt zijn. Die eerlijk hun gevoelens durven te delen, transparant en integer zijn en sorry kunnen zeggen. Pubers staan voor de ontwikkelingstaak om zich los te maken van hun ouders en zich aan te sluiten bij vriendengroepen. Ze moeten hun eigen identiteit ontwikkelen en daarvoor is het nodig dat ze hun eigen weg kunnen gaan. Als bewuste ouder vraagt dit dat je ze loslaat. En omdat, zoals ik net vertelde, 90% wordt aangestuurd door je onbewuste overtuigingen, is dit tegelijkertijd een moeilijke ontwikkelingstaak waar je als bewuste ouder voor staat. Je puber heeft je aan de ene kant nodig voor de juiste kaders en brede visie, die jij door je levenservaring kunt overzien. Aan de andere kant vraagt hij je vertrouwen en heeft hij het nodig tegen grenzen en moeilijkheden aan te kunnen lopen.

Rebelse pubers of…?

Het lijkt dat de kinderen van nu vaker rebels, druk, eigenwijs of opstandig zijn. Niets is minder waar! Ze hebben volwassenen nodig die daar doorheen kunnen kijken. Die zien dat dit niet hun intentie is en ze ondersteunen in het worden van zichzelf. Ze hebben het nodig om gezien en gehoord te worden in hun goede bedoelingen. Dat ze gewaardeerd worden om hun ‘anders zijn’. In plaats van straffen, wanneer onze oudste zoon te laat van het uitgaan terug kwam, gaan we met hem in dialoog. Wanneer ik nu eerlijk naar hem kijk, voel ik dat ik hem in het vele weg zijn en late thuis komen ook helemaal moet loslaten. Hij heeft zijn eigen weg te gaan. Tegen zijn eigen grenzen aan te lopen. Ik mag samen met mijn man zorgen voor veiligheid en een thuis waarin hij vanuit onvoorwaardelijke liefde weer opgevangen wordt.

Er zit nog een streng en rechtlijnig deel in mezelf dat zegt: ‘Het is niet normaal dat hij pas zo laat thuis komt’. Dit deel mag ik in mezelf onderzoeken en van daaruit kan ik mezelf herontdekken. Een succesvol pubergezin begint dus allereerst bij jezelf. Durf je onder de loep te nemen wat meestal eerst helemaal niet duidelijk is voor jezelf? Durf je terug te komen op regels die je gesteld hebt omdat je puber aangeeft dat hij je vertrouwen nodig heeft? Durf je vertrouwen uit te stralen binnen je gezin en je puber hierin voor te leven? Durf je zelf van de gebaande paden af te wijken en je eigen intuïtie te volgen? Hoeveel ruimte neem je voor jezelf in? Mag alles er zijn?

De inspirerende bewuste ouder

Een inspirerende bewuste ouder staat dus in verbinding met zichzelf. Hij heeft zijn bewustzijn verruimd en ziet zichzelf als deel binnen het grote geheel. Hij weet dat alles met elkaar verbonden is en dat met name zijn kinderen hem spiegelen in eigen onbewuste processen. Vanuit dit bewustzijn gebruikt hij zijn vrije wil om doelbewust stuurman van zijn eigen leven te worden. Bewustzijn schept!

Het gedachtegoed van de Maya’s en hun Tzolkinkalender heeft mij in de afgelopen jaren ontzettend geholpen in dit proces. Ik heb ervaren dat ik alles in me heb om dat te kiezen wat ik wil veranderen. De focus van mijn bewustzijn wordt de realiteit van mijn wereld. Het kind-in-jezelf speelt hierbij een belangrijke rol. Zonder verbinding met je gevoel kun je denken en focussen wat je wilt, maar kom je niet verder. De inspirerende bewuste ouder staat in verbinding met deze emotionele laag in zichzelf. Hij heeft ego-delen en oordelen losgelaten. Hij kent de kracht van visualisatie en gaat zijn kind hierin voor.

Het Innerlijk TzolKind Spel is een speelse manier waarmee je dit kunt bereiken.

6-stappenplan om een positief rolmodel voor je puber te worden

• Maak jezelf stil. Visualiseer dat je meer bent dan je lichaam. Maak je bewustzijn groter. Groter dan jezelf, je huis, je dorp, je land, de wereld… Rek het uit zover je kunt.
• Verlaag je weerstand. Accepteer (tegenstrijdige) gedachten. Stel jezelf de vraag: Wat heb ik nu nodig?
• Trek een Innerlijk TzolKind Speelkaart. Verbind je met de tekening (die brengt je rechtstreeks in verbinding met de Bron). Lees de tekst bij het Lichtkind en het Schaduwkind.
• Accepteer de gevoelens en gedachtes die bij je binnenkomen.
• Vraag de Kosmos om hulp: ‘Ik zoek en verlang naar zelfvertrouwen (kies een woord of zin van het Lichtkind). Wil je tot mij komen?’ Verbind je met dit gevoel en visualiseer dat het er is in een toekomstige situatie.
• Ontvang! Hoe en wanneer je je verlangen ontvangt is onbekend. Dit bepaalt de Kosmos. Dat je het ontvangen zult, is echter zeker! Open je, ontspan, laat los en maak voldoende tijd voor jezelf vrij. Leef aandachtig in het NU. Wat spiegelt het leven je?