PURE CHILD interviewde auteur Renata Hamsikova

PURE CHILD interviewde de uitzonderlijk begaafde Renata Hamsikova: auteur van het boek: Intens, Authentiek en vrij  Zij is een maatwerkspecialist voor kinderen met een uitzonderlijk hoog IQ.

PC: Renata, Jij schrijft al een hele tijd in ons Pure Child Magazine. Maar misschien zijn er toch nog mensen, die jou nog niet kennen. Dus mag ik jou gewoon vragen om in het kort te beschrijven.

R.: Bedankt, Ik ben heel blij dat ik voor jullie magazine mag schrijven, omdat het een heel fijn tijdschrift betreft, die andere zaken belicht, waar de meeste bladen niet aan toekomen. Nu over mezelf. Ik ben open van geest en avontuurlijk ingesteld, zodat er steeds wel iets valt te ontdekken. Iedere ochtend is voor mij een feest, om wakker te worden, omdat er steeds weer iets nieuws valt te leren. En dat gebeurt zeker in mijn werk, want ik werk namelijk met uitzonderlijk begaafde kinderen en hoogbegaafde kinderen en hun ouders. Dat zijn kinderen die 145 + scoren op hun test of waarvan een expert zegt dat ze uitzonderlijk begaafd zijn. Want zulke kinderen zijn meestal moeilijk, of niet te testen. En dat zijn creatieve, leuke mensen die eigenlijk meestal wel onderdrukt worden in de samenleving, omdat ze zoò anders zijn. En wat ik doe en wat eigenlijk mijn missie is, is om hen te helpen, nieuwe vaardigheden te leren, zodat ze dichter bij zichzelf durven komen en zichzelf kunnen zijn en weerbaarder te worden. Hen leren dat ze zich niet laten transformeren tot diegene, wat van hen verwacht wordt dat ze zouden moeten zijn en toch hun eigenheid kunnen bewaren.

PC:  “En je bent uiteraard òòk hoogbegaafd!?”

R: “ Jazeker,  ik ben ook uitzonderlijk begaafd en dat is  op zich een voordeel, omdat ik hen kan helpen en goed begrijp.

PC: Je maakt een verschil tussen ‘uitzonderlijk begaafd’ en ‘hoogbegaafd’?

R: Ja, op zich  denk ik niet graag in hokjes, want daar ben ik tegen. Ik vind het wel nuttig ten opzichte van anderen, omdat zij op die manier beter het verschil kunnen inschatten met normale kinderen. Voor de kinderen zelf is het nuttig om de intensiteit een plaats te geven.

PC: Je hebt ook ondertussen een aantal boeken geschreven? Zoals je laatste boek: ‘ Intens, authentiek en vrij’ . Wat zet er jou toe aan om deze boeken te gaan schrijven?

R: Het eerste boek ‘Hoogbegaafde kinderen versnellen niet’ was een soort ‘glossy’, een tijdschrift. De essentie daarvan was de vraag: ‘waarom willen we kinderen versnellen?’. Waar ik de aandacht vestig op het feit dat het onderwijs kinderen wil versnellen in hun ontwikkeling of ‘ergens doorheen wil persen’. Hoogbegaafde kinderen versnellen namelijk niet, ze volgen hun eigen evolutie. En de ouders worden verzocht deze evolutie te volgen èn respecteren. Het tweede boekje was meer voor de leerkrachten. Een handleiding als het ware. Het derde boek  ‘Intens, authentiek en hoogbegaafd’ heb ik in eigen beheer uitgegeven.

PC:  Is dit boek ook interessant voor  ouders met ‘normale’ kinderen?

R.: Dat denk ik wel, omdat er ook zaken in staan die ouders helpen de talenten en de uniekheid van hun kinderen te ontdekken. Dit kan alleen maar een plus zijn in elke opvoeding.

PC: Renata, hoe ontdekte jijzelf dat jij hoogbegaafd bent en hoe kunnen mensen dat voor zichzelf ontdekken?

R: Ik was tien jaar en verveelde mij stierlijk in de klas, wat ertoe heeft geleid dat men mij wilde testen. En ja, toen bleek ik hoogbegaafd te zijn. Uiteraard speelde mijn karakter ook mee, ik was een redelijk eigenwijs kind. Mensen voelen dat meestal zelf sterk aan: zoals het gevoel te hebben ‘er niet bij te horen of anders te zijn dan de anderen. Ik ben afkomstig uit Tsjechië (voormalig Tsjechoslovakije) en kwam in Nederland wonen. Pas toen ik mijn kind – dat ook hoogbegaafd is – naar  de basisschool liet gaan, ontdekte ik dat aanpassen hier de norm is voor hoogbegaafde kinderen. Tot dan had ik alleen maar ervaring met hogeschool en universiteiten.

PC: Hoogbegaafden, schijnen een talent te hebben om zich aan te passen?

R: Ze zijn natuurlijk in hoge mate empatisch en sociaal vaardig en willen het goed doen. Waarbij je als kind uiteraard nog niet door hebt wat het betekent ‘jezelf te verliezen’ waardoor je later als volwassene, psychosomatische klachten ontwikkelt.

PC: het zich afzonderen of jouw eigen visie hebben over zaken, zou een kenmerk of symtoom kunnen zijn van een soort hoogbegaafdheid?

R:  Dat zou ik niet willen zeggen, maar je hebt wel een drang naar autonomie. Die drang naar autonomie is wie je bent. De behoefte om te zijn wie je bent en dat speel je soms kwijt, omdat je jezelf wil inpassen.

PC: Hoe sta jij tegenover de tendens in het gewone basisonderwijs om ‘kinderen te versnellen ‘ zoals jij dat noemt?

R: Bij hoogbegaafde kinderen schat men dat meestal verkeerd in, omdat zij zich bijna altijd extreem willen aanpassen en gedrag gaan kopiëren om niet op te vallen. Soms breekt dat het kind op en krijgt het een burnout op 6 à 7 jarige leeftijd. Alleen experts kunnen dit opmerken, wanneer een kind zichzelf onder druk zet.

PC: Wat zou jij ouders aanraden, die terwijl ze dit lezen, bepaalde zaken bij hun kind herkennen?

R: Ik zou hen aanraden, om er zoveel mogelijk te gaan over lezen en zeker niet in paniek te raken of zichzelf een schuldgevoel aan te praten omdat ze het voorheen niet hebben opgemerkt. Ze hebben altijd het beste met het kind voor gehad, dat is duidelijk. Voorts zou ik dan toch, om uitsluitsel te krijgen een expert raadplegen. Die kan hen dan verder begeleiden in de opvoeding van het kind.

PC: Ouders mogen hun kinderen, buiten de school extra stimuleren met nieuwe zaken.

R: Het is met name ook belangrijk dat zo’n kind leert om nieuwe zaken te ontdekken en bijvoorbeeld veel tijd in de natuur doorbrengt en zich op lichaamsbeweging concentreert. Alsook correct leert ademen vanuit de buik, zodat ze zichzelf terug leren voelen.

PC:  Je maakt in het boek ook het verschil tussen hoog- intelligent en hoogbegaafd?

R: Het verschil zit hem in ‘intensiteit’ en wat ook speelt is dat ouders liever het woord ‘intelligent’ horen dan ‘begaafd’. Zoals al aangegeven hecht ik weinig belang aan testcijfers. Het gaat om intensiteit in het ‘zijn’ want die is echt buiten de norm. Overal kan je eigenlijk het woordje ‘te’ voor zetten. Hierbij geef ik altijd aan dat hoogbegaafden kijken met een andere bril en uitzonderlijk begaafden met een elektronen- microscoop. Dat geeft aan hoe verschillend het niveau van intensiteit kan zijn bij die mensen.

PC: Is het een last om hoogbegaafd te zijn?

R: Voor de persoon in kwestie hoeft dat niet zo te zijn, op voorwaarde dat de persoon heeft geaccepteerd wie hij is en laat zien wie hij is. Dat is  ook belangrijk voor zijn omgeving.

Transcript door: Rudy Van Damme – Bekijk dit interview op Youtube.

Bestel HIER het boek Intens, Authentiek en vrij.