Dagelijkse problematiek: Zorgen of Uitdagingen?

Zorgen of uitdagingen, ’t ja, hoe kijk je naar de problematieken die we in het leven krijgen, zowel op persoonlijk vlak of globaal? Als je er naar kan kijken vanuit de gedachte: ‘ Dit is weerom een groeikans voor mij om dichter bij mezelf te komen.’ Dan wordt het een heel ander gegeven. Het leven is steeds in verandering, niets blijft hetzelfde, dat is iets waarmee ieder moet leren leven. Het leven brengt je ook vaak dingen op je weg die je liever niet zou hebben, maar vaak zijn nu net die moeilijkheden,  onze leermeesters. Globaal gezien gaat het met heel wat delen op de wereld niet goed en vele van deze verschrikkingen, heeft de mens zelf gecreëerd.

Tijd voor verbinding

Ook als we naar ons eigen landje kijken en zeker in verband met de problematieken bij de kind, opvang en onderwijs. De kinderen van Nu zijn hier reeds met een hoger verbindend bewustzijn en zij tonen nu net door al hun problematieken dat er verandering nodig is. De verandering van afgescheidenheid van het pure leven naar verbinding.  Het is tijd dat wij onszelf opnieuw gaan verbinden met ons eigen innerlijke kind en dan komen de oplossingen vanzelf.

Want wat heeft ieder kind in deze wereld nodig om zich goed te voelen: veiligheid, standvastigheid, vertrouwen, natuurlijke zuivere voeding, warmte, zichzelf mogen zijn, de natuur en veel, heel veel liefde. Maar wanneer wij dit als volwassene al niet aan onszelf kunnen geven… hoe willen we dit dan doorgeven?  Misschien wel wat kort door de bocht maar… daar begint het dus. Tijd dat ieder van ons aan zichzelf gaat werken en opnieuw de verbinding voelt met zijn hart, de universele Liefde, met het leven, met je eigen unieke talenten, met je levensblauwdruk. Waardoor ieder weerom in zijn eigen kracht kan staan en echt gelukkig is. Doordat we de liefde voor onszelf, de ander en het pure leven verloren zijn, loopt er zoveel mis in deze wereld.

Wat een signalen

Deze laatste weken kwamen er weerom vreselijke verhalen in het nieuws over kinderen die elkaar pijnigen door pesten en zelfs tot bloedens toe,  en bijna de dood toe.  Ouders die hun eigen kind pijnigen met dood als gevolg.

En dan de nog steeds blijvende problematieken van de overvolle crèches, een tekort aan leerkrachten, de massa wachtlijsten voor kinderen bij de psychologen, enz.  Wat een signalen worden er naar ons volwassenen en de beleidsmakers gestuurd. En deze laatsten komen dan aandraven met als oplossing meer geld investeren, nog grotere klasgroepen, strenger zijn, en de lessen alleen gericht op het cognitieve.  Het is vanuit onze ogen soms onbegrijpelijk dat zij niet zien dat dit alles alleen maar erger maakt.  Want er zijn echte oplossingen.

Mogelijkse oplossingen en inzichten

1. Het onderwijs aanpassen zoals o.a. in Finland: Het geheim van het Finse onderwijs. Hier is geen schooluitval, zowel niet bij de leerkrachten als bij de leerlingen.
2. Ruimte en tijd maken voor de jonge ouders zodat zij de eerste levensjaren van hun kind, thuis kunnen zijn, elk parttime werkend bijvoorbeeld. Dan is een créche alleen maar nodig voor de uitzonderingen. Als toekomstige ouder mag je je heel bewust zijn dat je zeker de eerste levensjaren je een deel van je eigen leven even ‘on hold’ zal zetten en dat je dit graag doet, uit liefde en respect voor jezelf en voor het beste van je kind. Want sommige ouders willen nu graag dat de créches en de school hun kind wel zal opvoeden. Maar dat is nefast voor de ontwikkeling van het kind.
3. Zorgen dat ouders hun verantwoordelijkheden als ouder kunnen nemen. Je hebt als ouder een verantwoordelijkheid en die mag je liefdevol en graag op je nemen. Dat is nu eenmaal de taak van ouder zijn. Eerst en vooral voor je eigen leven verantwoordelijkheid kunnen nemen en dan voor je eigen gezin. Natuurlijk is dit één van de moeilijkste taken in het leven. En hierin mag de overheid jullie zeker in ondersteunen als ook de gehele gemeenschap.
4. Maar de allereerste oplossing is eigenlijk onze eigen rugzakken van ons verleden transformeren en ons echte ware zijn leven, met onze eigen unieke talenten en gaves gaan leven.  Dat is eerst en vooral aan de orde. Want wanneer ieder weerom beseft dat hij een deeltje is van het groter geheel. Dat ieder in essentie gelijk is, maakt niet uit welke kleur of welke cultuur je hebt. In de bron wil elk mens geliefd zijn.

Tot slot:

We hebben elkaar ook nodig. Ieder mag uit respect voor zichzelf, voor elkaar en elk levend wezen, zijn eigen unieke talenten en gaven ontwikkelen. Er is zoveel werk in deze wereld om alles opnieuw in balans en harmonie te brengen. We zijn niet elkanders vijanden, niemand hoeft in een vakje gestopt te worden.

We zijn allen een spirit met een specifieke unieke ervaring in een menselijk lichaam en dit maar voor een korte periode hier op aarde. Dus laat ons ophouden met elkander het leven moeilijk te maken, met steeds maar meer en meer te willen, te denken dat je je persoontje bent en los staat van ieder ander leven. Nee, je bent wel degelijk verbonden. Alles wat je doet heeft invloed op de wereld rondom jou, zelfs elke gedachte.

Uiteindelijk is ieder mens gewoon op zoek naar ’Liefde’ omdat ook is, wat en wie we zijn. Kijk maar naar een pas geboren wezentje, het is puur, het is een wonder, het is het pure leven… en het gevoel hierbij= LIEFDE.

Wanneer ieder van ons dat gevoel weerom mag ontdekken zijn we er! Kan je zien nu dat de moeilijkheden die het leven ons brengt onze echte leraren zijn die ons terug willen brengen naar onze pure roots? Dus zoals Mahatma Gandhi zei: “Wil je de wereld veranderen? Begin bij jezelf!“  Doe je mee?

Magdalena Troch